nejat ulusay ile sinema
ve zamanın halleri

Sinema, bir yüzyılı aşkın bir süredir dünyanın gözü-kulağı olmayı sürdürüyor. Toplumları ve tarihsel dönemleri birebir yansıtan bir ayna olduğunu ileri süremesek bile, sinemanın, toplumların – hatta küresel dünyanın - bilinçaltını sergileyebilecek güce sahip bir mecra olduğunu söyleyebiliriz. Kimi usta yönetmenlerin filmleri - nihayetinde bu sinemacıların da yaşadıkları dönemin birer inşası oldukları gerçeğine rağmen - farklı zamanlar ve hayatlar üzerine kalıcı, önemli, nitelikli belgeler olarak değerlendirilebilir… Henüz ilk yirmi yılını tamamlamasına az bir zaman kalan yeni bir milenyumun başlangıcında, evet, yeniliklerle ancak diğer yandan geleceğe ilişkin belirsizliklerle dolu bir dünyada, belli imkânlara sahip olarak ve çeşitli sorunlarla birlikte yaşıyoruz. Sinema şimdiden, içinde bulunduğumuz zamanların çeşitli hallerine ve geleceğe dair kaygılara ilişkin gözlemlerde bulunuyor, saptamalar yapıyor, sorular üretiyor ve cevaplar arıyor.

On iki hafta sürecek bu program, sinema aracılığıyla zamanımızın hallerine, yani küreselleşme sürecinin beraberinde getirdiği belirsizliğe, aşkın, ailenin ve emeğin durumuna, gençlik, kadınlık ve erkeklik hallerine, göçmenlik/mültecilik sorununa ve geleceğe ilişkin kaygılara [ekosinema olgusundan beden-ruh ikiliği, ölümlülük-ölümsüzlük ve başka durumlara da işaret eden robot/android/cyborg meselesine] ve elbette sinemanın kendi hallerine [örneğin daha da hızlanan anaakım/ticari sinemadan minimalist ya da ‘yavaş sinema’ eğilimine] bakmayı amaçlamaktadır. 

​

Bu çerçevede Fernando León de Aranoa (İspanya), Ken Loach (Britanya), Lee Chang-dong (Güney Kore), Michael Haneke (Avusturya), Pawel Pawlikowski (Polonya), Christian Petzold (Almanya), Claire Denis (Fransa), Christoffer Boe (Danimarka), Darrell Roodt (Güney Afrika) ve Patricia Guzmán (Şili) gibi sinemacıların filmlerine başvurulacaktır.